Ich möchte anonym bleiben. Ich bin 24 Jahre alt und kam mit meiner Frau aus Syrien. Ich bin verheiratet und meine Tochter wurde hier geboren.
Als wir in Griechenland ankamen, war es der 22. Juli, 2016. Zuerst wohnten wir in Morias Flüchtlingszentrum. Im Camp hatten wir kein Geld und das Essen war wirklich schlecht. Manchmal hatten wir das Gefühl, dass das Huhn nicht gut gekocht war. Parallel dazu wohnten wir bei vielen Menschen am selben Ort.
Einige Tage später zogen sie uns in ein anderes Flüchtlingszentrum in der Region namens „Kara Tepe“. Das Wetter auf der Insel war sehr warm und wir haben immer versucht, im Schatten zu bleiben.
Als meine Frau schwanger wurde, schickte uns eine NGO namens „Caritas“ in ein Hotel für Flüchtlinge. Aber auch dort waren die Bedingungen nicht so gut. Die Arbeiter im Hotel haben sich nicht sehr um uns gekümmert. Als die Zeit für die Geburt und Entbindung unseres Babys gekommen war, wurden wir mit dem Flugzeug nach Athen geschickt. Zum Glück mussten wir nichts bezahlen. Ich erinnere mich, dass ich drei Tage im Krankenhaus geschlafen habe und sie uns später ein Hotelzimmer in der Nähe des Krankenhauses zur Verfügung gestellt haben.
Nach einiger Zeit hat uns eine andere Organisation wieder bewegt. Jetzt wohnen wir bei zwei weiteren Familien in derselben Wohnung. Natürlich ist auch diese Situation schwierig. Wir sind sechs Personen in zwei Zimmern und erhalten nur die finanzielle Unterstützung von 320 Euro pro Familie. Ich habe auch einige Probleme mit meinen Augen, so dass es mir nicht möglich ist, an irgendeiner Art von Arbeit zu arbeiten, aber ich kann, soweit sie es wünschen, als Übersetzer arbeiten. Ich spreche drei Sprachen.
Ich habe viele Ausgaben, besonders jetzt, während unser Baby erwachsen wird. Der Winter kommt und ich habe nicht einmal Geld, um Kleidung zu kaufen.
Was in Syrien passiert ist, ist wie ein großes Spiel. Ich hoffe, dass Syrien in naher Zukunft ein freies Land sein wird, ohne dass jemand eingreift. Ich wünsche mir von Herzen, dass ich eines Tages nach Syrien zurückkehren werde, aber nicht in Syrien, das ist jetzt in dieser schlechten Situation.
μαι 24 αι πόα από τη Συρία με τη σύζυγό μου. μαι παντρεμένος και η κόρη μου γεννήθηκε εδώ.
22ταν 2016 Ιουλίου XNUMX, όταν φτάσαμε στην Ελλάδα. Στην αρχή, μείναμε στο κέντρο φιλοξενίας προσφύγων, στη Μόρια. Στο κέντρο φιλοξενίας προσφύγων δεν είχαμε χρήματα και το φαγητό ήταν χάλια. Μερικές φορές, νομίζαμε πως το κοτόπουλο δεν ήταν καλά ψημένο. Παράλληλα, μείναμε με πολλά άτομα στο ίδιο μέρος.
Μερικές μέρες αργότερα, μας έστειλαν σε ένα άλλο κέντρο φιλοξενίας προσφύγων, στην περιοχή «Kara Tepe» Ο καιρός στο νησί ήταν πολύ ζεστός και συνέχεια προσπαθούσαμε να μείνουμε κάτω από την σκιά.
Όταν η σύζυγός μου έμεινε έγκυος, μια ΜΚΟ που ονομάζεται «Caritas» Ωστόσο, ακόμα και εκεί, η κατάσταση δεν ήταν πολύ καλή. Όσοι εργάζονταν στο ξενοδοχείο δεν νοιάζονταν πολύ για εμάς. Όταν έφτασε η στιγμή για τη γέννηση του μωρού μας, μας έστειλαν στην Αθήνα με αεροπλάνο. Ευτυχώς, δεν χρειάστηκε να πληρώσουμε κάτι. Θυμάμαι πως κοιμήθηκα για τρεις μέρες στο νοσοκομείο και αργότερα μας παρείχαν ένα σω σο
Μετά από λίγο καιρό, μια άλλη οργάνωση μας μετακίνησε ξανά. Τώρα, μένουμε με ακόμα δύο οικογένειες στο ίδιο διαμέρισμα. Βεβαίως, ακόμα και αυτή η κατάσταση είναι δύσκολη. Είμαστε έξι άτομα και μένουμε σε δύο δωμάτια και η μόνη οικονομική βοήθεια που έχουμε είναι 320 ευρώγι Επίσης, έχω κάποια προβλήματα όρασης και γι'αυτό το λόγο δεν μπορώ να εργαστώ σε καμία είδους δουλειά, αλλά μπορώ να εργαστώ, αρκεί να θέλουν, ως μεταφραστής. Επιπλέον, μιλάω τρεις γλώσσες.
Έχω πολλά έξοδα, ειδικά τώρα που μεγαλώνει το μωρό μας. χειμώνας έρχεται και δεν έχω καθόλου χρήματα για ναγοράσω ρούχα.
Ό, τι συνέβη στη Συρία μοιάζει με ένα μεγάλο παιχνίδι. Ελπίζω, στο κοντινό μέλλον, η Συρία να είναι μια ελεύθερη χώρα, χωρίς να εμπλέκεται κάποιος. Εύχομαι, με όλη μου την καρδιά, μια μέρα να επιστρέψω στη Συρία, αλλά όχι στη Συρία όπως είναι τώραα