Ich heiße miran Ich komme aus dem Irak und bin 17 Jahre alt. Ich habe den Irak verlassen, weil Daesh uns angegriffen hat. Sie wollten uns töten, also verließen wir unser Land und blieben sieben Tage lang mit meiner Familie und vielen Menschen in den Bergen, ohne Essen und Wasser. Dann fuhren wir nach Dohuk in der Nähe des Irak. Wir blieben ein Jahr dort, aber es gab keine Organisation, die uns half, und wir hatten kein Geld. Also beschlossen wir, den Irak zu verlassen, weil wir dort nicht mehr bleiben konnten. Meine Familie hat beschlossen, nach Europa zu kommen, weil es in Europa Menschen gibt und es auch Organisationen, die Menschen helfen.
Zuerst fuhren wir in die Türkei und von dort kamen wir nach Griechenland. Als wir nach Griechenland kamen, blieben wir einen Monat auf einer Insel und später schickte uns die Polizei auf eine andere Insel. Auf dieser Insel waren wir vier Monate. Wir versuchten auszugehen, nach Athen oder woanders zu gehen. Das Lager war jedoch geschlossen und weder wir konnten ausgehen noch jemand konnte hineingehen. Das Essen war schrecklich und nach einer Weile hatten wir ein Interview und sie brachten uns nach Athen.
Als wir nach Athen kamen, brachten sie uns zum Flüchtlingszentrum Skaramagkas. Am Anfang war das Camp sehr langweilig. Wir wussten nicht, was wir tun sollten und wir sprachen keine Sprache. Dann nahm ich an Englischkursen der „British Council's School“ hier im Camp teil und begann, mit mehr Menschen zu kommunizieren. Zuerst war ich bereit, die Schule zu verlassen, weil ich nichts verstehen konnte und es für mich sehr schwer war, Englisch zu lernen. Ich wollte jedoch anfangen, etwas zu tun und mit Menschen zu kommunizieren, um aus dieser langweiligen Situation herauszukommen.
Nach dem Englischunterricht nahm ich an den Musikkursen von „El Sistema Greece“ teil und fand neue Freunde. Sie erzählten mir von den Geigenstunden, die sie im Flüchtlingszentrum Skaramagas abhalten, und fragten mich, ob ich mich ihnen anschließen wollte. So kam ich zum Musikunterricht und begann den Geigenunterricht. Am Anfang war es sehr schwierig, weil ich kein Englisch verstand und nicht wusste, wie man Geige spielt. Es war wirklich schwer für mich. Trotzdem habe ich versucht zu lernen und ich habe ein bisschen gelernt und wir haben angefangen Konzerte zu besuchen. Wenn wir zu Konzerten gehen, machen wir viele Proben und üben viel. Später wollte ich Klavier spielen, weil ich so gerne Klavier spiele. „El Sistema Griechenland“ hat mir geholfen, Klavierunterricht in ihren Klassen in Kipseli zu beginnen.
Als ich anfing, Englisch und Musik zu lernen, bekam ich viele neue Freunde und vergaß dann die ganze Traurigkeit meines Lebens und was in meinem Land passiert war. Musik hat mir sehr geholfen zu vergessen, was in der Vergangenheit passiert ist und ich denke nicht an die Zukunft und was passieren wird ... wo meine Familie und ich bleiben werden usw.
All diese Dinge lassen mich denken, dass ich Blumen in meinem Leben anbauen und ein neues Leben für mich und meine Familie schaffen kann. Von all diesen neuen Freunden habe ich viel gelernt und Englisch gelernt. Ich habe gelernt, dass ich eine gute Zukunft haben werde, ich habe Talent und viele Dinge in meinem Leben. Nun habe ich all die Traurigkeit in meinem Leben vergessen und ich habe Musik und Freunde in meinem Leben.
Bald werde ich Griechenland verlassen und denke darüber nach, was ich in Deutschland machen werde. Dann sage ich mir, dass ich Talent habe, Musik kenne und tanzen kann. Diese Dinge machen mich immer glücklich und ich bin stolz auf mich. Wenn meine Freunde mich fragen, wie ich meinen Alltag verbringe, sage ich ihnen, dass ich Unterricht für Musik, Tanz, Klavier und Violine nehme und Englisch lerne. All diese Aktivitäten machen mich immer stolz auf mich und stolz auf meine Freunde.
Ich habe auch als Freiwilliger in zwei Organisationen gearbeitet, "Play for Peace" und "Crete for Life", mit denen ich viele neue Freunde aus anderen Ländern gewonnen habe. Ich spreche ständig Englisch, Griechisch und alles, was ich gelernt habe. Manchmal habe ich auch einige Ausflüge, um meine Freunde zu besuchen. Ich bin ein vielbeschäftigter Mann und ich mag es. Danke, dass du meine Geschichte gehört hast.
Anνομάζομαι Miran. Κατάγομαι από το Ιράκ και είμαι 17 ετών. Έφυγα από το Ιράκ, καθώς μας επιτέθηκε ο στρατός του Ντάις. Ήθελαν να μας σκοτώσουν και γι'αυτό φύγαμε από τη χώρα μας και μείναμε στα βουνά, με την οικογένειά μου και πολλούς άλλους ανθρώπους, για εφτά μέρες χωρίς φαγητό και νερό. Ύστερα, πήγαμε στο Νταχούκ, που βρίσκεται κοντά στο Ιράκ. Μείναμε εκεί για ένα χρόνο. Ωστόσο, δεν υπήρχε κάποια οργάνωση για να μας βοηθήσει και δεν είχαμε λεφτά. Έτσι, αποφασίσαμε να φύγουμε από το Ιράκ, καθώς δεν μπορούσαμε να μείνουμε πια εκεί. Η οικογένειά μου αποφάσισε να έρθει στην Ευρώπη, επειδή στην Ευρώπη υπάρχει ανθρωπιά και υπάρχ
Αρχικά, πήγαμε στην Τουρκία και από εκεί, ήρθαμε στην Ελλάδα. Στις αρχές, όταν ήρθαμε στην Ελλάδα, μείναμε σε ένα νησί για ένα μήνα και αργότερα ηαστυνομία μα Εκεί, μείναμε τέσσερις μήνες. Προσπαθήσαμε να φύγουμε, να πάμε στην Αθήνα ή κάπου αλλού. Ωστόσο, το κέντρο φιλοξενίας ήταν κλειδωμένο και ούτε εμείς μm Το φαγητό ήταν απαίσιο και μετά από λίγο καιρό μας πήραν συνέντευξη και μας πήγαν στην Αθήνα.
Όταν ήρθαμε στην Αθήνα, μας πήγαν στο κέντρο φιλοξενίας προσφύγων, στον Σκαραμαγκά. Στην αρχή, στο κέντρο φιλοξενίας περνούσαμε τον χρόνο μας πολύ βαρετά. Δεν ξέραμε τι να κάνουμε και δεν ξέραμε να μιλήσουμε καμία γλώσσα. Αργότερα, άρχισα να συμμετέχω σε μαθήματα αγγλικών που διοργάνωνε το «British Council Schule», εδώ, στο κέντρο φιλοξενίας και έτσι άρχισα να επικοινωνώ με περισσότερα άτομα. Στις αρχές, ήμουν έτοιμος να παρατήσω το σχολείο, επειδή δεν μπορούσα να καταλάβω τίποτα και Όμως, ήθελα να κάνω κάτι για να μπορώ να επικοινωνώ με τους υπόλοιπους και με αυτό τον τρόπο να
Sετά τα μαθήματα των αγγλικών, συμμετείχα στα μαθήματα μουσικής της «El Sistema Griechenland» και έκανα μερικούς έέ Εκείνοι μου είπαν για τα μαθήματα βιολιού που πραγματοποιούνται στο κέντρο φιλοξενίας Έτσι, πήγα στα μαθήματα μουσικής και ξεκίνησα τα μαθήματα βιολιού. Στην αρχή, ήταν πολύ δύσκολο, επειδή δεν καταλάβαινα αγγλικά και δεν ήξερα πώς να παίζω βιολί. Ήταν πολύ δύσκολο για μένα. Ωστόσο, προσπάθησα να μάθω να παίζω και έμαθα λίγο. Στη συνέχεια, κάναμε και συναυλίες. Όταν κάνουμε συναυλίες, κάνουμε πολλές πρόβες και εξασκούμαστε πολύ. Έπειτα, ήθελα να μάθω να παίζω πιάνο, καθώς μου αρέσει πάρα πολύ. Έτσι, η «El Sistema Griechenland» με βοήθησε να ξεκινήσω μαθήματα πιάνου στα τμήματα που διοργάνωσαν, στην Κυψέλη.
αν ξεκίνησα α μαθαίνω αγγλικά αι μουσική, είχαπολλούς νέους φίλους αι έτσι, ξέχασα όλη την θλίψη που στη μζωή αι ότι είχε μβεί στη χώρα μου. μουσική με βοήθησε πολύ για να συμβεί στο παρελθόν και δεν σκέφτομαι πια το μέλλον και τι θα γίνει..που θα μείνουμε εγώαι η οικογένειά μου, .
Όλα αυτά τα πράγματα με κάνουν να σκέφτομαι ότι μπορώ να κάνω την ζωή μου να «ανθίσει και να Επιπλέον, από όλους τους καινούριους φίλους μου έμαθα πολλά πράγματα και έμαθα αγγλικά. Συνειδητοποίησα ότι θα έχω ένα λαμπρό μέλλον, έχω ταλέντο και θα έχω πολλά πράγματα στη ζωή. Συνεπώς, τώρα, έχω ξεχάσει όλη τη θλίψη που υπήρχε στη ζωή μου και έχω την μουσική και πολλούς
Σύντομα, θα φύγω από την Ελλάδα και σκέφτομαι με τι θα ασχοληθώ στη Γερμανία. Ύστερα σκέφτομαι πως έχω ταλέντο, γνωρίζω μουσική και ξέρω να χορεύω. Όλα αυτά με κάνουν χαρούμενο και περήφανο για τον εαυτό μου. Όταν οι φίλοι μου με ρωτάνε πως περνάω στην καθημερινή μου ζωή, τους λέω ότι παρακολουθώ μαθήματα μουσικής, χορού, πιάνου και βιολιού καθώς και ότι μαθαίνω αγγλικά. Επομένως, όλες αυτές οι δραστηριότητες με κάνουν πάντα περήφανο για τον εαυτό μου και κάνουν
Επίσης, έχω εργαστεί ως εθελοντής σε δύο οργανώσεις, την «Spiel für den Frieden» και την «Kreta fürs Leben», έω των ο Συνεχώς, μιλάω αγγλικά, ελληνικά και ό, τι άλλο έχω μάθει. Μερικές φορές, πηγαίνω εκδρομές, για να επισκεφθώ τους φίλους μου. Είμαι πολυάσχολος και μου αρέσει. Σας ευχαριστώ που ακούσατε την ιστορία μου.